Nar Çiçekleri Şiiri - Bünyamin Kartal

Arkalarda bıraktım gözlerimi,
Kanaviçeli sözlere kanmıyorum artık.
Nakışlarımı yoldum,
Çırılçıplak ve bensizim.
Sen de kovarsan,
Ayazda kalırım,
İncinir nar çiçekleri,
Ölürüm.
Binlerce harman yeri kuruluyor zihnimde,
Küllerimden yeni bir insan doğmuyor.
Sen de uzatmazsan elini,
Ölürüm.
Tükendi takatim,
Kovma yurdundan,
İncinir nar çiçekleri.
Dört omuz çaresizliği yokluyor,
Alnımın raylarını.
Ve zeytin dalı intiharları.
Zülüflerinin gölgesinde güneşin,
İstiladan istilaya düşüyorum.
Aykırılıklarım, yalancı yüzüm, sahte kimliğim...
Bir bir dökülüyor tırnak uçlarımdan.
Sen de yazmazsan beni yeniden.
Ölürüm,
İncinir nar çiçekleri.
Kendini unutturmak iklimine daldırma ellerimi.
Nisyanımı isyanla ödetme.
Sen de unutursan beni,
Ölür nar çiçekleri,
Ölürüm.