Nar çiçeği kokulu yarim Şiiri - Yahya Yahşi

Nar çiçeği kokulu yarim sensizlik zehrinden içtim yine bu gece
Senden kalan son resmi yaktım küllerini savurdum geceye
Yine her gece olduğu gibi sürpriz dönüşlerin için çıktım pencereye
Bahçede gülümseyen neşeli hallerin geldi aklıma
Yırtıp at benden kalan ne varsa demiştin
denedim
Saat gecenin dördü,dört duvar arasında hep dörde böldüm resimlerini
Aklımdan çıkmayanı ne yapsın bu yürek.kafamıda bölemem ki
Senden başka yare dokunamıyor ellerim, Bakamıyor gözlerim
Aklımdasın acısın matemsin sevgisin bazense çıldırışlarım
Yaşarken ölüm sebebim,gittiğinde melankolik deliliğim
Bir sebeb ki çıkmaz sokağında düştüğüm aşkımsın zindanım.
Her şeyi anlarımda benden kaçışlarını asla anlamış değilim be gülüm
Ellerinden değilde,Yüreğinden vurulmak bitirirmiş insanı,
Neyse bak boşver bunları
Zülfün dökülüyor yine yüzüme ve geceme
Aşkın acı dehlizinde kayboluyorum boğuluyorum,
savruluyorum geceden geceye
Nar çiçeği kokulu yarim
Yaksam ne olur yakmasam resimlerini
Sende bende mahkumu olmuşuz bu gidiş gelişlerin.
Ah bir delilik etsen yine düşsen avlumuza usuldan
Konuşmasan konuşmasam gözyaşlarında boğulsak aşkın yine
İki damla tuzlu gözyaşı süzülse yanaklarımızdan
Tutsan sıkıca ellerimi mahcup ve ürkek
Ve sımsıkı sarılsan her zamanki gibi
Affeder be gülüm gidişlerini bu yürek…