Nar Çiçeği Şiiri - Kadir Tozlu

Aynı kanı taşıyan, aynı dili konuşan bir ülkeden yurda sevgi dağıtıyordu Nar Çiçeği. Şefkat Çağlayanının onunla tanışması gruplardan önceye dayanıyordu ve bu dünya iyisi hanımefendiyi öylesine sevmişti ki, abi-kardeş olmuşlardı.

Sevgi grubuna da ilk katılanlardandı. Güzel bir şiiri yarışma birinciliği kazanmıştı. MSN’de abi-kız kardeş sık sık sohbet ederlerdi. Nar Çiçeğinin önemli bir iki sorunu vardı. Zaman zaman kalp rahatsızlığı çekiyordu. Bir de annesi rahatsızdı. Bazen bir süre online göremezse onun için endişelenirdi Şefkat Çağlayanı. Rahatsızlığını sezinler, ona GSM’den moral mesajı gönderirdi.

Bir gün Nar Çiçeği abisini kurucusu olduğu gruba davet etti. Bu nazik davet, hem de kız kardeşinde geliyorsa kırabilir miydi? Gruba katıldı ve sevgi yazılarını ve şiirlerini yayınlamaya başladı. Ancak bir şey dikkatini çekiyordu. Mesajlarına Nar Çiçeğinden başka kimseden yorum gelmiyordu. Dahası yeni geldiğinde hareketli bir grup görünümünde olup atışma şeklinde toplu şiirler de yazan grup giderek sessizliğe bürünüyordu.

Bir akşam MSN’de karşısına çıkan Nar Çiçeği ona ezile büzüle bir konudan söz etti. Grupta onun varlığından rahatsız olup ayrılanlar oluyormuş. Bu garip duruma çok şaşırdı Şefkat Çağlayanı. Daha fazla irdelemeden gruptan ayrıldı. Sonra biraz düşününce Nar Çiçeğine sordu; “Sence ben varlığından rahatsız olunacak biri miyim? Benim varlığımdan rahatsız olan kişilerin grubu terk edişi için üzülmeye değer mi? ”

Çok üzülüyordu Nar Çiçeği. Doğru yapmadığını düşünerek “Abi, lütfen gruba geri dön” dedi. Şefkat Çağlayanı ise bir süre geçsin önerisinde bulundu. Ancak acı bir haber aldılar. Nar Çiçeği annesini kaybetmişti. Bir süre cenaze işlemleri nedeniyle görüşemeyeceklerdi. Ancak o bir Şefkat Çağlayanı idi. Her gün GSM’den moral mesajı gönderdi Nar Çiçeğine.

Nar çiçeği döndüğünde çok üzgündü. Abi-kızkardeş dertleştiler. “Abi, çok iyisin! ” derdi bazen. Şefkat Çağlayanı ona artık “Bacım” diye hitabediyordu. Bir akşam Narçiçeğinin yokluğunda kızı ile sohbet ettiler. Hanım kız, Şefkat Çağlayanına “babacım” diye hitabediyordu. Şefkat çağlayanının sevgi pınarı taşmaya başlamıştı…

Ağabeyini yine grubuna aldı Nar Çiçeği. Bu defa yönetici olarak. Belki gruba kendisini sevdirebileceğini umuyordu. Şiir yarışması düzenlemek istedi. Son derece popüler olan “anne” konusunda üyelerinin ezici çoğunluğu şair olan gruptan tek bir aday şiir gelmedi. Bunun üzerine üzülerek de olsa gruptan ayrılacağını bildirdi Nar Çiçeğine. Çok üzgündü Nar Çiçeği…

Kendisinden rahatsız olanların kim olduklarını söylememekte ısrar ediyordu Nar Çiçeği. Ama çiçeklerle karşılandıkları Sevgi Grubunu dağıtarak arkalarına bakmadan giden kişiler olduğunu tahmin ediyordu Şefkat Çağlayanı. Bir de daha gruptan ayrılmadan Göktürk adlı üyenin “Şefkat Çağlayanının varlığından rahatsız olan kimse nedenini söylesin, yoksa ben de ayrılıyorum gruptan” şeklindeki mesajına karşılık güzel bir duygu sömürüsü geldi. Öyle ya Nar Çiçeği annesini yeni kaybetmişti. “Nar Çiçeği üzülüyor” diye konuyu kapattı. Oysa ki Nar Çiçeğinin “abim” diye gruba aldığı kişiyi dışlamak adına koca grup suskunken Nar Çiçeği ne kadar üzülmüştü? O zaman neredeydi bu üzgünlük tellalı acaba?

(03.08.2006)