Nar bahçeli evlerin aşkı
Hiçbir şey engel olamamıştı
Nar bahçeli evlerin aşkı
Yağan taşlara bile katlanmıştı
Onlar Leyla ile mecnun
Bizler ise aşk hırsızı
Dadanmıştık dallarına
Ama engel değildi
Nar bahçeli evlerin aşkı
Göz kırpardı dallar arasından
Yakalanınca bir sahibe
Pencereler kapanırdı
Perdeler utancından kızarırdı
Sevmezdi birbirini sahipler
Ama engel tanımazdı
Nar bahçeli evlerin aşkı
Geceleri derin eserdi aşk rüzgarları
Kapanırdı kapıları Kül olurdu ağaçları
Sessizce koynunda gecenin
Aşıklar duygularını fısıldardı
Nar bahçeli evlerin aşkı
Kimse bilmez ki bu evler konuşur
Bilmezler bu evlerin gözleri de görür
İnsan gibi duyguludur evler
Yıkılmak sorun değil de
Yerle yeksan olmak aşkı zedeler
Nar bahçeli evlerin aşkı
Vazgeçtim senden
Gözyaşları saçtığım bu yerden
Aşkı öğrenip tattığım bu evden
Her şeyden vazgeçtim
Nar bahçeli sevgilim
Bu son
Bir sabah geldiğim meçhulden
Nar bahçeli ev
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta