Alıp elime kalemi yazabilseydim yazımı
Hiçbir sayfasında geçirmezdim adını
Tekrardan baştan sona çizebilseydim yolumu
Baştan kendim geçirmezdim kapından hiçbir Allah’ın kulunu
Önce inandırdın
Sonra yıktın!
Çürük bir bina değildi ki yıktığın
Koca bir orman bu yaktığın
Eskiden filizlenirdi her baktığın
Şimdi ise çorak arazi terk edip bıraktığın
Sen ki önce güler yüzünü gösterdin
Mutlu edip umutlarımı arşa erdirdin
Hiç tutmayacağın sözler verdin
O sözler sadece lafta tutuldu
Umutlar küçük bir çocuk gibi uyutuldu
Onca zaman geçirdiğimiz güzel anılar unutuldu
Geceleri buluştuğumuz sokak şimdi karanlık bir kuytu.
Kayıt Tarihi : 18.7.2024 17:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!