Nankörlük Diyalog 24.09.2024 13 .30

NANKÖRLÜK DİYALOG

**Sen hiç nankörlükle karşılaştın mı?**
Bütün güvenin bir anda sarsıldığında,
Kendini nasıl hissettin?

**Evet, karşılaştım...**
En yakın arkadaşlarımdan biri,
Bir bıçak gibi sapladı o ihanet,
Kendimden geçtim, içimde bir boşluk açıldı.

**O an ne düşündün?**
Gözlerin doldu mu, yoksa şaşkın mı kaldın?

**Şaşkın kaldım,**
Ona duyduğum güven yerle bir oldu,
Sanki dünya başıma yıkılmıştı,
Kendimi yalnız hissettim,
Sırtımı dönenler arasında kayboldum.

**Peki, o duyguyla nasıl başa çıktın?**
Yalnız kaldığını hissettiğinde?

**Kelimelerle dökmeye çalıştım,**
Ama o içimden fışkıran öfke,
Kelime bulmaktan çok,
Yüreğimi parçaladı.
Her satırda biraz daha sarsıldım,
O nankörlüğü içimde taşıdım,
Beni yakan, içimi yıkan bir ateşti.

**Ve şimdi?**
Bu deneyim seni nasıl etkiledi?

**Beni daha güçlü yaptı,**
Ama bir yara açtı kalbimde,
Her nankörlük, beni daha temkinli kıldı,
Ama her sabah,
Yüreğimdeki o acı,
Bir hatırlatıcı gibi,
Beni korumaya çalışırken,
Kendimi kaybetmemek için savaşıyorum.

**Sonuç olarak, ne öğrendin?**
Yeniden güvenmek zor mu şimdi?

Ben, insanlara asla güvenmekten vazgeçmedim;
Çünkü her insan, yeni bir umut taşır kalbimde.
Geçmişteki nankörlükleri,
Yeni tanıdığım birinin omuzlarına yüklemeyecek kadar,
Duygularımın derinliklerinde gizli bir cesaretle,
Her yeni başlangıçta umut buldum.

O yüzden, nankörlük yapacaklarını bilsem de,
İnsanlara güvenmeyi hep seçtim.
Beni asıl ben yapan, insanlara güvenmekten vazgeçmememdir;
Bu seçim, kalbimin derinliklerindeki o yanılgıya rağmen,
Her seferinde yeniden sevgiye açtım kapımı.
Çünkü Bu seçim, beni ben yapan en gerçek parçam,
Ve kalbimin derinliklerindeki o yanılgıya rağmen,
Her seferinde yeniden sevgiye açtım kapımı.
Güvenmek, içimdeki en gerçek parça,
Ve her insan, yeni bir hikaye yazmak için gelir.