içimden seni öpmek geliyor
dışımda onu karşılamaya tarif edecek emare çok
lakin öpmeye gönlüm yok
gözlerimi ovalıyorum yorgunluktan
bastırdıkça parmaklarımı on yıllar öncesine düşüyor uçları
bu milimde geçmişik
dar ve derin kuytulardan.
Sevmek dediğin;
insanı alıp en ilkellikten
son reddesinde inkar ettirmeli nankör ihaneti
her dem her zaman sıkışmamışlığında
Farzet ki;
yukarı mahalledensin
diyelim ki fikrin düş(tü) aşşaya
napcaksın şincik
duygu ve düşüncelerinin iflasının beyanını
imge olarak düşünüyor şair...
Kayıt Tarihi : 23.7.2011 18:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Halil Kıvrık](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/07/23/nankorluk-10.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!