Nankörcağızım Şiiri - Kadir Kayaoğlu

Akşama kadar uykudan düştü
zavallı gözümün kapakçıkları
Dizlerim dermandan kesildi,çöktü
O'nun pes etmedi ayakçıkları

Akşamı ettikte soluk soluğa
Ayrılık saati geldide çattı
Bir bahane gerekti bu çocuğa
Ne söylesem hep kabahatti

Hiç mutlu etmedin bugün sen beni
Dedi,inkâr etti göz göre göre
Altı yıl sırtımda taşıdım seni
Dedimde söylendim 'şirin nanköre'

Kahrı hoş,lütfu hoş nankörcağızım
İkinci baharım,ihtiyârlığım
Dilimden düşmeyen bahtiyarlığım

Ellerin elimden çekipte gitti
Yanağıma bûse kondurdu gitti