Nankör Yaratık... Şiiri - Seçil Karagöz

Ciğere ‘Pis! ’ diyen de pis olan da kendisi
Hem nankör, hem de hırçın bizim sokak kedisi;
Gece gündüz yollarda, çöplüklerde dolaşır
Benzerini görünce hırçınlaşır, dalaşır...

Yanında barındırır, karnını doyurursun
Kuyruğuna basınca baş düşmanı olursun;
Pek uysal gözükse de burnundan kıl aldırmaz
Son derece sinsidir, haber verip saldırmaz...

Kıskanmayı insandan mı öğrendi bilinmez
Bir de bencilliği var, sırrına akıl ermez;
Aşağılık duygusu yüreğini tırmalar
Mutlu kedi görünce saldırır ve cırmalar...

Arada bir miyavlar; hem güler, hem de ağlar
Kedice kültürüyle insanı kolay tavlar;
İlgi, sevgi ve şefkat onu pek de şımartır
Ciğeri gördüğünde iştahlanır, yalanır...

Elinle doyursan da yine yaranamazsın
Başında taşısan da asla kandıramazsın;
Kurnaz bir insan gibi yaklaşır ve söylenir
Arkandan alay edip has hâliyle eğlenir...

09.05.2007