Nankör Sokaklı Ankara Şiiri - Salim Erben

İlk aşktı ilk sevgiliydi
Gözgöze dizdize ilk defa
Ağrısı hasretin sancısı
Ben kardan adam
O ateşten gömlekti
Sonsuz bir deniz yaratarak
Eritti içimin buzlarını
Işık sızdıran bir çatlağı
İçimin ölü yanları uyandı
Şimidi düşünüyorum da
Nede güzeldi o günler
Alın yazımı kendim yazmıştım
Keşkesiz geçsin günlerimdiye
Kafam karışmasın her seferinde
Geceleri yokluğu karşılardı beni
Ne kadar can sıkıcı olursa olsun
Severdim severdim yokluğunda bile
İlk defa ilk defa ona
Onun için şiir yazacaktım
İsmini kara kış koyacaktım
Şiir dedimde
Şiir nedir siz bilirmisiniz
İnsan gibi yer içer sevişirmi
Şarap sunarmı mısralara
Mesela meze olurmu
Satır satır ilham kaynağına
Çiçek olup açarmı
Meyveli dal gibi eğilirmi
Aşk önünde nasıl bir şey bu
Benim kadar severmi ankarayı
Bağırır çağırırmı sokaklarında
Bazı geceler kafayı bulurmu
Kartonu post edinmiş ayyaşlara
Allahsız kitapsız diyen sarhoşlara
Dedim ki
Kim puşt değil adamsa aranızda
Bir sigara sarsın bana
Ne zaman şiirleşse ruhum
Salınarak yar gelir aklıma
Çağlara küsmüş kaderim
Patlamaya hazır mavzer gibi
Sokaklarında eylem yaptığım
Tarifsiz sancılar saplandı
Olmadığı zamanlar yüreğime
Fırtınalar koptu sol yanımda
Günlerim kömür karası
Açtım bağrımı dağ yellerine
Bilmedi bilemedi salim
Akşamın erken çöktüğünü
Sabahın geç düştüğünü
Şimdi kim dokunsa şiirlere
Ozanlar bahar duasına çıkar
Ah Ankara ah
Yine gamlı kervanlar yürürdü
Suskuların mühürlü dudaklarımda