Nankör nefsim Şiiri - Seyitvakkas Dinçoğlu

Ey nefsim!
Nankör nefsim.
Niçin şükretmiyorsun?
Basit bir insanın huzurunda
El pençe divan dururken,
yaradanının huzurunda
Niçin secde etmiyorsun?

Rabbin sana sonsuz nimetler vermiş.
Koca kainatı ayaklarının altına sermiş.
seni yeryüzünün halifesi etmiş.
Sana bir hediye verene binler teşekkür ederken
O hediyeyi verdireni niçin unutuyorsun?

Hep menfaatine göre davrandın
Değersiz kapılarda kıvrandın.
Ömrün boyunca hep aldandın.
Kimsenin geri çevrilmediği
O rahmetin kapısına niçin uğramıyorsun?

Her gün ah u figan ediyorsun.
Yalancı lezzetlerle avunuyorsun.
Hesapsız kitapsız yaşıyorsun.
Bir gün hesaba çekileceğini
Ey nefsim niçin unutuyorsun?