Nankör Nefsim Şiiri - Orhan Akgün

Kalk ey nankör nefsim, kalk şu uykudan uyan.
Şu her gün okunan ezan; dinle, bak ne diyor?
Yılma sen bu işten, kalk biraz daha dayan.
Dünyadaki beş vakit, sana ne müjdeliyor?

Zor geliyor bize zor, beş vakit namaz kılmak.
İçimizdeki şeytan, nefis izin vermiyor.
Neden zor gelir ki insana abdest almak?
Düşüncelerim nefsi çıkar içimden at diyor.

Toprağa sordu nefis, Cennet mi? Cehennem mi?
Toprak, altındakileri akıbetini ne bilsin.
İnsan ağlıyor bak; keder mi, sevinçten mi?
Altındakileri bilsen, kendinden tiksinirsin.

Kimisi az kıldı, kimininki yalandı.
Kalleş nefis bir günde ayırmadı bir saat.
Kiminin düşüncesi buna ne gerek vardı.
Cennet vaat etti Allah, duymadın mı? Hey hat...

Öldüm artık ben, bu dünyadan gittim.
Kabir bana dar geldi, kefene sığamadım.
Diyemedim bir türlü seccadeler eskittim.
Almadım bu dünyadan ben, alamadım hakkımı.
Şu yaptıklarımı yaradan, soracak hesabını.