Nankör Kedi Şiiri - Mustafa Önal

Hiç gülmedim dedi! ...
Onu güldürebilmek için ne maskaralıklar yaptım.
Hiç mutlu olmadım dedi! ...
Onu mutlu edebilmek için ne fedakârlıklar yaptım.
Hiç sevenim olmadı dedi! ...
Onun için yeniden sevgi tohumları ektim.
Hiç dostum olmadı dedi! ...
Onun için bütün dostlarımı terk ettim.
Üşüyorum dedi... sardım.
Korkuyorum dedi... kolladım.
Hastayım dedi! ... başucunda sabahladım.
Sev dedi... Allah’ına kadar sevdim.
İnsafsız, hayırsız bu muydu mükâfatım.
Oysa seni ne çok sevmiştim.
Kırılırsın, incinirsin diye hep gururunu okşamıştım.
Sen üzülmeyesin diye, senin yerine ben üzülmüştüm.
Kadehler dolusu içip, sabahlara kadar ben ağlamıştım.
Kır çiçeklerinden saçlarına taç yapmıştım.
Kar tanesi kadar beyaz gelinlik almıştım.
Sen benim kraliçem, ben de senin kölen olmuştum.
Değmezmiş sana, nankör kedi...