Nankör Kedi Şiiri - Murat Çavuşoğlu 2

Zaman öyle tecrübeli, öyle usta bir öğretmen ki
Öğretemeyeceği hiç bir şey yok aslında
Hayatımızda hala birşeyler değişmiyorsa
Sana İhaneti tattıran kişiler mesela ?

Çıt kırıldım olmayı bırakmanın zamanı gelmedi mi ?
kırılan bardağın akıbeti süpürülüp çöpe atılmak değil mi ?
Ömür sulardan hızlı akıp geçiyor...
Ne zaman kendini sevmeyi becerebileceksin
Hadi sil gözyaşlarını, bırak elindeki o mendili
Bu kadar üzüldüğün yetmedi mi ?

Bir dakika
Sen üzülüyorsun diye kaç insan intihar etti ?
Kaç insanda kaç tane kıl kıpırdadı....
Gülünç değil mi....

Affetmek denen saçmalığı söküp atmakla başla kendinden
Herkez herşeyi bilerek ve isteyerek yaptı...
Meşgul veya müsait mi değillerdi , yoksa
Sana ayıracak zamanları mi yoktu ?
Bir daha düşün...

Seninle saklambaç oynayan herkesin
gözünü yumduğunu mu sanıyorsun ?
Onlar sadece sen düşerken gözlerini yumdular
görmezden geldiler seni...

Kusur aramaya niyetlendikten sonra insan
Gözlerinin üzerinde kaş değil, kaşlarının üzerinde göz bulabilecek kadar yeteneklidir
Kedilere bile iftira atmaktan çekinmezler onlar
Nankör kedi derler ama ,
En büyük nankörlüğü insan yapıyor insana...

Yeni güne güneşin arkasına saklanmış mutlulukların olduğuna inanarak başla...
Akrebin yelkovanı kovalamaktan bıkmadığı gibi koş güzelliklerin arkasından
İlk değişikliğin çayına bir kaç damla limon sıkmak olsun mesela
Samimiyetsiz insanlarda ekşitmiyor mu mideni ?
Geç aynanın karşısına, ne kadar güzel gülüyorsun değil mi ?
Bu gün senin günün olmalı mutlaka...