Nankör İnsan Şiiri - Abbas Paksoy

İnsan, insan, nankörsün insan.
Dinle kalbini de, gör insan.
Sen, vurmaya niyet eyledin.
Dinle, kalbini de dur, insan.

Göz’lerini aç, etrafa bak.
Ölü’lerin can’ı, neden yok.
Sen kalbini, Allah için yak.
Kötülük etme de, dur insan.

Dinle Allah’ın, saf dil’ini.
Öğret nesline, hak din’ini.
Alırlar, üzerindekini..
Vakti gelince, gör insan.

Bütün yol’lar açık, kalbinde.
Karışmış, kalbinle, beyninde.
Açılır yol’lar, hak din’inde.
Hakkın din’ine gel, ey insan.

Kör karanlıktan, çık ışığa.
Günahlarına, eyle dua.
Hesap yoktur, sabı çocuğa.
Sabı gibi, hakka var insan.

Paksoy, can’ı emanet aldı.
Mezar’a, bir cesedi kaldı.
Ruh’unu, Allah’a saldı.
Onunda halini, gör insan.