Nankörler Geçidi Şiiri - Hasan Özçelik 2

Şiir, çağımızda insanların durumunu tespit ve analiz etmektedir. Ata sözlerine ve hayvanların sembol değerlerine öncelik verilerek yazılmıştır. Deve’nin doğurmamış, ergenine ‘beserek’ denir. Karga, kuşlar içinde insanlar tarafından genellikle sevilmeyen bir hayvandır. Ancak olur ya bir gün karganın pisliği lazım olsa denizin ortasına gidermiş. Bu fayda herkesten ziyade kendisine gelecek olsa bile başkasına iyilik yapmak istemezmiş. Çamış katır, sahibine itaat etmeyen, sahibini tekmelemeye, hatta öldürmeye çalışan nankör bir binek hayvan olarak tanınır. Eşek de aynı şekilde hakir görülen bir binek hayvanıdır. Yılan, akrep ve çıyan zehiriyle ünlü hayvanlardır. Yaşlandıkça zehir birikimi artar. Rengi sararır. Ayı ise fikirsizliği, kabalığı ile ve iri cüssesiyle tanınır. Buna karşılık öküz de ömür boyu insanoğluna çift sürerek, yük çekerek hizmet eden munis bir hayvandır. Yaşlanınca kesip yenilmesi istenir. Bu da insanoğlunun bir vafasızlığı olarak düşünülür. Giderek insanoğlunun kuşakları arasında bir kültürel erozyon meydana geliyor. Bu problem dostlarımızla, meslektaşlarımızla, akrabalarımızla hatta ve hatta kendi neslimizle bile yaşanabilmektedir. Bu şiir, toplumdaki huzursuzluğun sebeplerinden birine ait bir durum tespiti yapmakta; sonunda da iyiliğimize insanlardan karşılık beklenmemesi, ücretinin Rabbimizden beklenmesi gerektiğini belirtmektedir. Dünyayı iyilikler, güzellikler, hoşgörü ve fedakârlıklar kurtaracaktır. Zor da olsa insanlığı huzura götürecek başka yol yoktur. Bu şiir umarız insanları kendi dünyalarında bir muhasebe yapmaya yönlendirir, kendisine iyilik ve yardımda bulunanlara minnet duymaya iter. İyilik yapanlar da moralini bozmaz, ne ektik, ne biçtik demezler ve iyilik yapmaya usanmadan devam ederler.