Nâneler. Şiiri - Enver Özçağlayan

NÂNELER!..

Ne verdin ki sen bana kendi malımdan başka;
Ağzından çıkanı duy, düşme yalancı aşka.
Zaman gelip düşmek var; çâresiz kalır "keşke",
Ağzından çıkanı duy, düşme yalancı aşka.

İnancın yamacında kalsa da bâzı kullar,
Oraya çıkar mı ki; heran umduğun yollar?
Menfaat bittiği gün sarmaz olur o kollar,
Oraya çıkar mı ki; heran umduğun yollar?

Hepsi borç batağında köprüler, hastaneler,
Filoyu çoktan aştı yollu, yolsuz gemiler.
Dünyalık pazarına neler taşıyor, neler?
Filoyu çoktan aştı yollu, yolsuz gemiler.

Yüzükler efendisi oldun geçen yıllarda,
Yalnız bizler ıslandık çıktığımız yollarda.
Sen milyarlık sarayda, kimi başka kulvarda,
Yalnız bizler ıslandık çıktığımız yollarda.

Yetmiyor ki hırsına milyarlık kâşaneler,
Halka verilen payla, dönmez oldu hâneler.
Yalnız Sen görmüyorsun, koku saldı nâneler,
Halka verilen payla, dönmez oldu hâneler.

Güneşimiz karardı, ateşi kül örtmüyor.
Derdin bini bir para, yazsam kalem yetmiyor.
Olan memnun hâlinden, benimkisi bitmiyor,
Derdin bini bir para, yazsam kalem yetmiyor.

Nice komik söylemler sabrımızı taşırdı,
Gerçekler rafta kaldı, söylemciler şaşırdı.
Katar'a bir hız verdik; limanları aşırdı,
Gerçekler rafta kaldı, söylemciler şaşırdı.

Bu nasıl ekonomi; dünyada yokmuş eşi,
Yine batmaz Türkiye, başa geçer er kişi.
Aklı eren yurttaşın, ehlini seçmek işi;
Yine batmaz Türkiye, başa geçer er kişi...

Enver Özçağlayan

Fatih-İST.
05.l0.2022