Nan-kör Kedi Şiiri - Aziz Kerem Tuna

Ne yağmurun tadı uzak bize
ne sevilenin gözleri en tatlı gülüşlerde
yutkunamam ki boğazımdaki kör düğümle
kör deyince aklıma geldi
hani nerde karşılıksız sevilen kör kedi
kedi nan-kördü
ya gözleri görmedi
ya sevemedi yüreği
sırf kediye kızgınlığımdan sevdim güvercini
ne yalan söyleyeyim
yem bitince o da uçuverdi
bulutları seveyim dedim bir de
geldiklerinde yaş doldu
yokken güneş kavurdu
o da ne birden kedi çıkıverdi
zamansızlıkları yanında getirdi
miyav sesine karıştı melankoli nöbetleri
kedi güvercini yedi
güvercine bulut ağladı
rüzgar bulutu dağıttı
kedi görünce önünü yine yalnız bıraktı
kedi nan-kördü
ya gözleri görmedi
ya sevemedi yüreği