Külperest Şiiri - Ramazan Boran

Alevi fakir bir mum ışığının kenarında mecâzen yaşadık
En iri yalnızlık dediler adına

Neresinden ilişirsen iliş
Yine ayazıma çarpacaksın dedi hayat

Önünde binlerce put duvar
Dibi kaç arpa boyu yalvarmalar
Murakıp yemini etmişler sevmemeye
Fetva kapısından kovuluyorum yıldızların
Yine monoton
Mono tonu câiz sıradan bir gündem
Soğuk damgası vurmuşlar künyeme
Sürmanşet üşüyorum Ayliya!
Hor görmeyin kavlimi ne olur
Bu yüzden is kokuyorum

Sessizce gömülmekde mi vardı çukur nâğmelerine ölümün
Bir sadaka ışıkla nefes alan hurafe bir ankadır düşüm
Sefil bir senfoniyim
Bir ölü gam sevişmesiyim
Bestesi çöle savrulan halka
Çakma bir hayâlim sadece

Ah çıldırtan yığınların soylu bahanesi
Hangi trajedinin sermayesidir
endamını lûtfettiğin

Siyahtan başka atamız yoktur
Bu yüzdendir geceye bir nihal verişimiz
Bir fidan yani
Yani bir sürgün
Ahh nerdesin sevgili güneşim
...