Namusumuz Özgürlüğümüzdür Şiiri - Seher ...

“ Dünya Kadınlar Günü “ kutlanmalı mı, yas mı ilan edilmeli?

Aşağıda göreceğiniz rakamlardan sonra, “ dünyada kadın “ konusunun kutlanası değil; dikkat çekilmesi, anımsatılması ve savaşım gerektiren bir durum olduğunu bir kez daha göreceksiniz.

Birleşmiş Milletler tarafından yapılan bir araştırmaya göre:

1. Dünyadaki işlerin %66’sı kadınlar tarafından yapılıyor.
2. Buna karşın kadınlar, dünyadaki toplam gelirin ancak %10’una sahipler.
3. Dünyadaki mal varlığının ise %1’ine sahipler.
4. Başka bir deyişle, dünyada işlerin %34’ü erkekler tarafından görülüyor ama dünyadaki toplam gelirin %90’ına ve toplam mal varlığının %99’una sahipler.
5. kadınlar arasındaki işsizlik oranı erkeklerin tam iki katı.

Türkiye’den rakamlar:

1. Şehirlerde evli kadınların % 18’i, köylerde de % 76’sı eşleri tarafından dövülüyor.
2. Kadınların % 57,7’si evliliklerinin ilk gününde şiddetle karşılaşıyor.

3. Aile içi suçların % 90’ını kadına karşı işlenen suçlar oluşturuyor.

Dünyanın kanayan yaralarından sadece biridir “ kadın “ konusu. İçinde şiddetin her türlüsünü barındıran uzun bir trajedi!

Erkekler, doğanın kendilerine verdiği fiziksel gücü kötüye kullanmanın dışında, hileyle ve cebren bin yıllar boyunca kadın üzerinde hakimiyet kurdular. Kadının gücünden, güzelliğinden, dengeleyiciliğinden hep korktular. Mülkiyetlerine alarak, kendileri gibi olduğunu iyi bildikleri, diğer erkeklerden uzak tutmanın yollarını aradılar. Günah deyip örttüler, yasak deyip kemer taktılar. Baş kaldıran kadını cezalandırdılar. Dövdüler, kapadılar ve hatta öldürdüler.

Kadını ve ailesini korumak bahanesiyle silahlanan erkekler, aynı silahla eşlerini öldürdüler.

Kız bebeklerin diri diri kumlara gömülmesi, Arapların marifeti olarak tarihe geçmiştir.

Doğup büyüdüğüm coğrafyada, erkek bebekler için; kırk gün yedi çeşit baharattan oluşan “ kaynar “ kaynatılıp, konuklara ikram edilmesine karşın, aynı gelenek kız bebekler için geçerli değildi. Son yıllarda bunu kız bebek anneleri aşmaya başladılar.

Dinleri ve ırkları ne olursa olsun dünyadaki tüm kadınların birbirine yakın şiddet türlerini yaşadıklarını, kültürel özelliklere göre şiddetin sadece nitelik ve nicelik değiştirdiğini artık hepimiz biliyoruz.

Ayrıca başka şeyler de biliyoruz: Örneğin şiddetin kaderimiz olmadığını.

Durum böyle iken, dünyada erkek intiharlarının kadınlardan üç kat daha fazla olması, gözden kaçırılmaması gereken bir detaydır.

8 Mart 1857 tarihinde ABD'nin New York kentinde 40.000 dokuma işçisi daha iyi çalışma koşulları istemiyle bir tekstil fabrikasında greve başladı. Ancak polisin işçilere saldırması ve işçilerin fabrikaya kilitlenmesi, arkasından da çıkan yangında işçilerin fabrika önünde kurulan barikatlardan kaçamaması sonucunda çoğu kadın 129 işçi can verdi.

Duyarlı bir avuç insan o kara günün anısına bazı etkinlikler düzenlenmesi, saygılarını iletmek için bir gün belirlenmesi için yıllarca çabaladılar. Tıpkı küçük bir kıvılcımın sıçrayıp, büyük bir yangına dönüştüğü gibi, bu girişim sonuçsuz kalmadı ve “ anılmaya değer “ günler arasında yerini aldı.

26 - 27 Ağustos 1910 tarihinde Danimarka'nın Kopenhag kentinde 2. Enternasyonale bağlı kadınlar toplantısında (Uluslararası Sosyalist Kadınlar Konferansı) Almanya Sosyal Demokrat Partisi önderlerinden Clara Zetkin, 8 Mart 1857 tarihindeki tekstil fabrikası yangınında ölen kadın işçiler anısına 8 Mart'ın 'Dünya emekci Kadınlar Günü' olarak anılması önerisini getirdi ve öneri oybirliğiyle kabul edildi.

Birleşmiş Milletler Örgütü, 16 Aralık 1977 tarihinde 8 Mart'ın Dünya Kadınlar Günü olarak kutlanmasını kararlaştırdı.

Türkiye'de 8 Mart Dünya Kadınlar Günü ilk kez 1921 yılında 'Emekçi Kadınlar Günü' olarak kutlanmaya başlandı. 1975 yılından itibaren de daha yaygın olarak kutlandı ve sokağa taşındı.

Kadınlar, sistemin onlara giydirdiği rolü reddediyor artık. Bu zulüm, bu işgal bitecek. Tecavüzcü zihniyeti değiştireceğiz. Namusumuzu kimsenin korumasına gerek yok. Çünkü namusumuz özgürlüğümüzde saklıdır. Bu sömürü aydınlanmayla aşılacak.

Dünyada hiçbir savaşı kadınlar başlatmamıştır. Eğer hâlâ elimizde zeytin dalıyla dolaşıyorsak; bu onursuzluğumuzdan değil, barışın tek yol olduğunu daha annemizin karnında iken öğrendiğimizdendir. Peki siz! Siz neden bildiğinizi inkar ediyorsunuz beyler? !