Namusum vatanım Şiiri - Asayra Kuzey

ey başı göğe ermiş, yorgun ve mağrur dağ
ey geçmişten süzülmüş mübarek toprak
yakarıştayım, sen söyle bana
hangi gözler kördür ki
görmez bu cennetin uğruna dökülen kandan ırmağı

uyan artık gaflete dalan Türk genci
bırak o yabancı sesi, bırak o sahte rengi
sana miras bu yurt
sanma ki bir pazar yeri

her santimi bir namus
her taşı er mevki
nasıl bakarsın sen, aziz Türk, el gibi
nasıl suskun kalırsın

öfke taşar, fışkırır benden bir sel gibi
bilmemezlikten gelen vicdanlara
yurdumun kokusunu almayan ruhsuz insanlara
hüsrandayım, farkında değilsin elindeki cevherin

düşman dahi saygı duymuşken
sen nasıl küçümsersin değerini
hangi cüretle çiğnersin
üstünde yattığın bu ulvi nimeti