Namussuz Körlükler Şiiri - Erdal İrfan

Çok namussuz körlükler yaşadım.
Çok anlamaz duygularda vuruldum
Akşamı başka, sabahı başka yüreklerde
Oyuncak oldum.
Şimdi en soysuz terk edişlere
Bırakıp gittin beni…

Dur, gitme dememi beklerdin
Gitme desem
Sen mutlu olurdun belki
Ama ben biterdim
Çok kör gecelerin kahpeliklerine
Terk edip gittin beni…

Aynalar bile gösteremez utancında
Kahrolup senliğini
Sen benliğine sığınıp
Yıkar gidersin
Belki sana göre az
Bana çok şeyi
Ahmak körlüklere yükleyip
Sus dersin susarım
Lal ettin beni…

Git desem sana
İda yanar kaz dağlarında
Cunda küser balığa
Şeytan sofrasında gün batmaz
Varsın böyle olsun
Varsın negatif olsun hayat
Tersime döndürdün beni…

Git haydi sen
Sen gittin diye balıklar karaya vursun
Depremler olsun yüreğinde
Git ki sen tek başına mutlu ol
Git ki sen başın arşa ersin
Git ki sen
Git ki ne istersen işte
Öyle olsun
Ağıtlara durdurdun beni
Sana helal olsun…! ! !

Erdal İrfan / Namussuz Körlüklerde
Ocak 2009 Ayvalık