Namussuz Bu Nefsim... Şiiri - Mustafa Arpa

Namussuz bu nefsim oynattı beni,
Başıma bin çorap ördü namussuz.
Beynim kazanında kaynattı beni,
Kalbimden çırayı sürdü namussuz.

Özümü bir falan fişman eyledi,
Nefes aldığıma pişman eyledi,
Kendimi kendime düşman eyledi,
Diyardan diyara sürdü namussuz.

Her sohbete girip andı kendini,
Her suale arif sundu kendini,
Ot iken bir çınar sandı kendini,
Devin aynasında gördü namussuz.

İçki,kumar,zina...bu üç arkadaş,
Bir de ihanetlik yoluna yoldaş,
Tevbeydi nefsime hakiki candaş,
Bir bu muhteremdi,dördü namussuz.

Bindirdi derbeder buz kızağına,
Savurdu alemin bir uzağına,
Yalancı sevdanın şer tuzağına,
Ömrümü sadaka verdi namussuz.

Bembeyaz gösterdi siyahlarımı,
isyana çevirdi hep ahlarımı,
Kirli paltar gibi günahlarımı,
Sıratın teline gerdi namussuz.

Namussuz kaybetti kazandım derken,
Son nefes böğrümden ahla çıkarken,
Azrail başımda nöbet beklerken,
Beyhude pişmana erdi namussuz.

(11.01.07)