Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Anlamıyla, manasıyla çok güzel bir şiirdi,
Kutlarım Üstadım,
Değerli kaleminizden nice şiirlerinize,
Sağlıcakla şen ve esen kalınız Efendim,
Gönül dolusu selam ve saygılarımla
''Namuslu da olmalı, namussuz kadar cesur.....''
....Her şey bu cümlede toplanıyor...neyse o... kişi doğruluktan ayrılmamalı ve savunduğu Allah katında doğruluk olmalı...yer yüzünde ne kadar alçak ,namussuz, hırsız, nursuz ,riyakar varsa köküne kibrit suyu damlasın...zürriyeti yayılmasın..
..Güzel çalışma olmuş...tam isabet hedefe giden ok gibi dizeler...maşallah..
....SELAM VE SAYGILAR ABİ...
Bu güzel yorumunuz için sonsuz teşekkürler üstâdım.
Cesaret vermenizden dolayı müteşekkirim.
Bazen güzel bir cümle bazen bir yazı şiire vesile oluyor.
Selamlar ve saygılarımla.
Namuslu insan cesaretli olmalı, hep doğruyu savunmalı.
Yürekten tebrik ediyorum.
Selam ve saygılarımla.
Bu güzel yorumunuz için sonsuz teşekkürler.
Cesaret vermenizden dolayı müteşekkirim.
Bazen güzel bir cümle bazen bir yazı şiire vesile oluyor.
Selamlar ve saygılarımla.
İnsanlık ne çileler, çekti işte onlardan
Yaradan'ı unutan, utanmayan kullardan
Akıllı düşman değil, dost olmayan dostlardan
Namuslu görünüp de aslâ olmayanlardan
...Yaşadığın vatanda, istiyorsan bir huzur
...Namuslu da olmalı, namussuz kadar cesur
Değerli üstadım, yine çok güzel ve çok önemli bir konuyu harika bir şekilde işlemişsiniz. Bir birinden güzel ve bir birinden harika dizeleri satırlara nakış nakış işleyen kaleminize sağlık. Kaleminizden satırlara giüzellikler sızmış. Değerli kaleminizi ve sizi yürekten kutlarım. Saygı ve selamlar.
Bu güzel yorumunuz için sonsuz teşekkürler.
Cesaret vermenizden dolayı müteşekkirim.
Bazen güzel bir cümle bazen bir yazı şiire vesile oluyor.
Selamlar ve saygılarımla.
NAMUSLUYMUŞ NAMUSSUZ !
( NAMUSLU FİLMİ )
Namuslu olmak erdem, o herkesin baştacı
Namussuzluk bâkidir, yoktur onun ilacı
Namusluyum deyip de, olmamaktır amacı
Hiçbir şeyden çekmedik, bunun kadar bir acı
...Yaşadığın vatanda, istiyorsan bir huzur
...Namuslu da olmalı, namussuz kadar cesur
Namuslu filmi vardı, izlemiştim eskiden
Mutemet Ali Rıza, maaş çalınıp giden
Fikri namussuz olan, inanmamıştı cidden
Namusluymuş namussuz, demişlerdi sahiden
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta