Namuslu Vatandaşım, Hapis Yatmaya Geldim ...

“ NAMUSLU VATANDAŞIM.
HAPİS YATMAYA GELDİM “

Gece gündüz, çalıştım, yetmedi yetişmedi
Millet lüks içindeyken, ocakta aş pişmedi
Bitkin düştü bedenim, sanma yürek şişmedi
Zorlandıkça zorlandı, boşa can çekişmedi

Helâl peşinde koştum, daim hayır diledim
Oluk, oluk olmasa, çisem, çisem çiledim
Mesleğim icra ettim, hünerim sergiledim
Çok işler yaptım ama, kazancım vergiledim

Ne yanlışa bulaştım, nede bir akıl çeldim
Ne hırsızlık, soysuzluk, nede yasayı deldim
Nice fırsatlar teptim, sandım ki hep yüceldim
Yediğim tokatlardan, yeni kendime geldim

Çalıp çırpan mı yoksa, yoksa ben mi özeldim
Kendime bir yol çizdim, bende böyle güzeldim
Demek ben yanlışmışım, işte şimdi düzeldim
Namustan hüküm giydim, hapis yatmaya geldim

Asil mahpushaneye, değer katmaya geldim
Yoksulluğa mahkûmum, stres atmaya geldim
Namusumdan utancım, yere batmaya geldim
Namuslu vatandaşım, hapis yatmaya geldim...! ...

Refah TORLAK / RETOR