İnce vücut hatlarını çiziyorum tarihi kadim şehrimin
Kara yazgılı taşlarına cansız bedenleri de ekleyerek.
Avrupai bir düş yaratıyorum sefil merakımdan.
İçinde son kez yıkanılan cenabet su yüzeyine
Rastgele darbeler indiriyorum rakkase kalemimle.
Baş kaldıran barış aktivistlerini de unutmayarak...
Şehrimi resmediyorum çimler üzerine öksüz bir gecede
Sur diplerinin ışıksızlığına kırık bir ayna tutarak.
On beşlik çocuk 'orospular' beliriyor peş peşe.
Saldırıya uğramış karıncalar misali panikteler.
Bahar kokuyor, sevda kokuyor Karacadağ Basması al fistanları.
Façası bozulmuş al yanaklarına öpücükler konduruyorum gizliden
İnsan kılıklı, vampir gülüşlü yarasaların aç bakışları arasında.
Aşk tanrıçalarının kahkahaları yankılanıyor bin yılların gerisinden.
Ter yerine iki damla kan sızıyor kasıklarımdan aşağıya doğru.
Tarihi bir tiksinti mide bulandırıyor, arımdan utanıyorum.
Namus şimdi ekmek kırıntıları arasında yaman bir talanda.
Kan kusuyorum kadim şehrimin utangaç bâkir surlarına.
RESUL ÜSTÜN
Resul ÜstünKayıt Tarihi : 14.7.2009 14:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsan olarak geçinen kara yüreklilerin, kara beyinlerin tüm karanlıklarına inat, yürekleri aydınlatan aydınlık bir gecede ay ışığı tanıklığında Diyarbakır'ın tarihi surlarının dibine yansıyan tiksindirici görüntülerin tarafımdan şiir dizeleri şeklinde kaleme alınışının öyküsüdür.
**********************
Olmaz mı ? Neden ?
İlla düz yazıyla insan içinin almadıkları anlatılmalı
diye bir kaide mi var ?
Altı mısradan oluışan birinci bölümde şehirin
yüzeysel görünümüne kalem çalıyor şair. Yani
coğrafi bir anlatımdan söz etmiyoruz. Şehire
sahip çıkanların yüzeysel oluşu anlatılmaktadır.
Ne kadar resmedebiliyorsa o kadar resmediyor
ikinci bölümde şehiri. Anlatılanlar tüyler ürpertici.
Yaşananlar tarihin ta gerilerini anımsatıyor şaire.
Onun için *İnsan Kılıklı-Vampir Gülüşlü* diyerek
bağlantı girişi düşüyor ikinci bölümün son
mısrasında. Burada ikinci bölümü üçüncü bölüm
ile birleştirici tarihin anlamsız yanlarına göndermede bulunuyor şair. Çünkü * öpücükler
konduruyorum* dediği ikinci bölümde namus olarak
algılandığını ifade ediyor üçüncü bölümün ikinci
mısrasında. Oysa namus öpmek-öpücük olarak
bilinen toplumlarda-asıl namusun açlık-sefalet
oluşu gözardı edildiği gibi sanki tarihin bir sunusu
gibi gösterilmekte yapılan soygu-vurgun-Talan.
Bundan dolayı da şair en uygun bir mısra ile
*Kan kusuyorum kadim şehrimin utangaç ba'kir
surlarına* diyerek şiiri anlamlı bir şekilde bağlıyor.
Şair Resul ÜSTÜN ağır çekimi akıcılığa uyarlayan
bir uslüp sergiliyerek şiiri yaşayan bir canlıya
dönüştürme ustalığı göstermiştir. Güzeldi.
Şefik KÖROĞLU
Recep Uslu
TÜM YORUMLAR (3)