Namus mevzusu Şiiri - Kaan Kapgan

Sanırsın adam kadın doğurdu
Öylesine mağrur ve kasılıyordu.
Kadın boğazından yırtıldı.
İki damla yaş düştü kırmızı nehrin arasından toprağa.
Biri erkek biri kız iki yavrucak filizlendi toprakta.
Ah benim kahramanım namusunu müdafaa etti!
Gün batasıya kadıncağız meftaa oldu
Adam ziyadesiyle munis bir zindana kondu.
Yanında tertipi dizdize namusu kaldı.
Ah benim kahramanım namusunu müdafaa etti!
Hakim beye sorsanız gaddarlık bile etti.
Boynunu uzatıp o da kestirmeliydi.
Adalet dediğin böyle emrederdi
Değil mi hakim efendi!
Ah benim hakimim ne güzel de ceza verdi!
İçerde yalpakları canına minnet ,
Deyim yerindeyse altını çaputladı.
Geldi gitti günler
Dışarda çocuklar kaldı
Mezarlıklar sulandı gözlerinin öz sularıyla
Öz bir katil,  üvey bir bekçi içerde bunlardan habersiz.
Soruyorum yargıç efendi,
Olamaz mıydı şu dünya kedersiz?
Ben şerefe davet ederim lakin yine de siz bilirsiniz
Sonuçta namuz mevzusu tezahür etti
Ah benim kahramanım namusunu müdafaa etti!