Namus Şiiri - Bayram Çinkil

NAMUS

Benim seni sevmeme
Onlar namus dediler
Oysa sevgiydi
namusa kul
köle
Bunu bilmediler
bilemediler
O tertemiz sevgiye
Onlar namus dediler
Bir masum sevgiydi
bizimki
Yanlışı ve eğrisi olmayan
Eller temiz
alınlar temiz
yürekler temiz
Ve iki bedende
bir yürektik biz atan
onlara karşı ikimiz
Benim seni sevmeme
Bu işi, kan temizler dediler
De hele lelley
hele gurban
Acep kanı ne temizler ki
bunu bilmediler
bilemediler
Dedim;
Satılık değil bu yürek
Satmamışam da
senin sevgini
heç bir zaman ellere
Sırrın, gaim olmuş bende
taaa kıyamete dek
Adının geçtiği yerde
içim irkilir
hücrelerim titrer
Bir ateş basar beni sonra
Sanki;
Ruhum ayrılır candan
Kaybolur gözümde her şey
Sonra;
Geçerim bu günüm
yarınım
Billah dünümden
Ne seni veririm ellere
Ne sana yan bakan kurtulur
tufanımdan
selimden
Benim seni sevmeme
Onlar namus dediler
Sonra;
Bin bir set ördüler önümüze
Yıktım duvarları başlarına
Tam; iki yüz baş
koyun verdim onlara
On iki adet
beşi bir yer de
Birde yüz elli milyon
nakit para
Tencereleri aş gördü
sayemde
Sofraları ekmek
Akraba da olduk üstelik
Daha düşmanlık ne demek
Benim seni sevmeme
onlar namus dediler
Ben;
Paralar savurdum başlarından
onlar da oturup
namuslarını yediler

Bilirmisiniz? siz
Ben; ne namuslu
Namussuzlar bilirim
Delilleri yok ama
Şahitleri pek çoktur
Bir de; ne namussuz
Namuslular bilirim ben
Kendilerini isbata
Güçleri yoktur