Namsız Şiir Şiiri - Özcan Ataman

Dedi: 'Çık dışarı, gezelim biraz.'
Bekle dedim geliyorum, yazdım mesaj.
Yitip giden günlere, acıdım.
Hemen giydim üstümü, ortama atıldım.
Gördü beni uzaktan, çok heyacanlandım.
Etrafı kolaçan ettik, ben çok az konuştum.
İnsanların olduğu yerlerde durmadık, hep kaçıştık.
Arka sokaklar oldu, mekanımız.
Keşkeler oldu payımız, mutluluksa paydamız!
İkimiz de ortak şeyleri seviyor, hayranız.
Güldük sürekli, boş geçmedi dakikamız.
Nasıl geçti bilemedik zaman, olmadı kaybımız.
Ortak şeylere oldu, nedense feryadımız.
Gönüller o kadar yakın, bir o kadar ırağız!
Bazen olsa da bakışlar manasız(!)
Biz baştan kabullendik ayrılığa, kaderimize razıyız!
Arada gönüller sultanı, arada Kerbalayız!
Aşk pınarıyız sanki, çoştuk mu çağlarız.
Elbette samimiyiz senle, biz bir tamız.
Komik olmasak da iğrenç bir şakayız.
Biz olamasak da beraber, siz kavuşun tek duamız.
Satırlarıma gelmesiz haciz; nedense bu şiir namsız!