Namlunun Ucundaki Cennet Şiiri - Veli Savaş

Bitlis’te akşamdı
Hazandı
Köy ilkokulu lojmanında iki öğretmen
“Peygamber mesleği” deyip çıkmışlardı yola
Kol kola…
Türkiye haritası yüreklerinde
Bir vatan türküsü tutturmuşlar;
“Hizmet elzem, hizmet farz,
Bayrak inmez, ezan susmaz”…

Akşamdı
Dışarıda yalnızlığın voltası
İçeride anlaşılmaz bir suskunluk!
Üç yaşındaki Yasemin ortamdan bihaber
Uyumak istiyordu
Bu kahpe oyunu ne sorabilir, ne de yorabilirdi…

Akşamdı
Büyüsü bozuldu suskunluğun
Eşkiya tıklatmıştı kapılarını
Vedalaşır gibi bakıştı karı koca
Kalem kırılmış, ceza kesilmişti kardeşlik dediler, çocuk dediler
Kâr etmedi, yıkanmıştı beyinler
Tetiğe uzatıp kanlı ellerini
Taradılar şuursuzca barış çiçeklerini….

Akşamdı
Bir yaralı ceylan misali düştü yere Gül Ana
Çözüldü kapıyı tutan elleri Murat'ın
Kanlı gömleğiyle usulca kaydı yere, bayrak gibi
Canlarına baktı, haykıracaktı
Düğümlendi boğazında sitemleri…
İkisi de yerdeydi, başları sarkık
Allah’ın rahmetini kucaklamış,
İki kan çiçeğiydiler artık…

Uykusunda vurdular Yasemin’i
Sarı saçları beşibirlik gibi serpilmişti alnına
Üstünde Gül Ana
Kurşunlardan korumak için, basmıştı yavrusunu koynuna
Heyhat!
Kapanışıydı bu perdenin
Kardeş bildiklerinin kurşunu ile ölmek
Ne garip tecellisiydi kaderin
Niçin gelmişti, niçin vurulmuştu
Hiç öğrenemeyecekti Yasemin…

Son bir kez canlarına uzandı Murat Öğretmen
Havada asılı kaldı eli
Burçlardaki bayrak gibi
Göğüs cebinde kırılmıştı kalemi
Mürekkeple karışmıştı kan
Dışarda kaygısızca bir sürü insan
Ve… uzaklarda kurtlar sessiz…tarifsiz! ..

Öğretmenim!
Görevin ne senin, görevin?
Öğretmenim!
Pusatsız askerim
Böylesine haince vurulmak var mıydı tarihinde senin?
Sen ki,Fatih’in Akşemsettin’i
Sen ki,Mustafa Kemal’in öğretmeni
Sen ki, Muhammed’in ümmeti
Hissetmiştin,görmüştün değil mi
NAMLUNUN UCUNDAKİ CENNETİ…

Yeter, yeter, yeter diyorum!
Bu hain saldırı biter, biter diyorum!
Elimi attım sabır mavzerine
Tetiği çekmek üstüme düşer, düşer diyorum
Nur içinde yat öğretmenim
Kanını temizlemek namusum benim.