Namlunu Ucundaki Sen? Şiiri - Minna Durmuş

''Gülümsedim.. ''

-Duyman mümkün olabilir mi? ? Dedim.

Bana kafa mı tutuyorsun Dün kü çocuk Diye irkildi..!

Tekrar gülümsedim! gülümseyişlerimi okuyabiliyordu..

Ve öfkesi o kadar.. Artıyordu..

'' Kes ''! ! şu gülümsemeyi Dedi..

Aralanan dudaklarımdaki gülümseme bir Anda..öfkeye çevrildi! kaşlarımı çatarak

Döndüm..

Gözlerine ßakarak

Ve şimdi Eşittiz! Dedim ….

İkimizde ÖfKeliydik! Bir adım önde ßen.. O kadarDa sakin!

Bu onu kızdırması Dahada işime geliyordu..

Çünkü Onun Yaratıgı çocuktum!

Onun büyüttüğü Ve onun.. yüzleştiği çocuk..

Bana kızarken Kendine kızdıgının Farkında olan ßir hayat ile Yüzleşmekteydim!

Sen bana büyük oynamayı öğrettin ‘’ hayat ‘’ Hesap Sordugun kişi Senin Çocuğun

Kozumu Büyük oynadım şimDi Neden korkmamı ßekliyorsun? ? ?

Darbelerini ßence büyüt karşıma çık! o kadar büyüyorum Elinde! Namlunun ucundaki şimdi Sensin … ‘’Hayat’’

Kalp atışlarını duyabiliyorum..

şimdi sen söyLe! ! !

kimin korkması Gerek! ! !

kücük Çocuğunun mu Yoksa ............

Cevabı ben biliyorum Sen kendini yorma..!

00.00

Minna durmuş! 31.01.2011