Namlu Şiiri - Mehmet Cahit Kuzu

Sana gelen yollarımdan hastayım son 3 şarkıdır.
Duymuyorum diye dinlemiyorum sanma,
Sana sakladığım son sigaramdan kırıldım az evvel,
kayboldum az önce kendi evimin balkonunda,
Yıllardır aradığım kadının, adını unuttum evimin Bodrumunda.
Kalbim karıncalandı benim,
Duyuyor musun dostum. Kalbim varmış benim.
Göğsümün ortası böyle,
Ayrılık saplanıyormuş gibi ağrıdı, terasımın soğuğunda.
Ölmüştüm ben,
O sevgi kalabalığının ortasında,
Yaşayanlar unutmuştu beni,
Ben öldüğümle kalmıştım, toprağın karasında.
Yani gelmiyorsam şimdi sana,
Dün öldüm diye, sokaklaştığımda,
Yani ölmüyorsam sana,
Ev olamıyorum diye, kirli sokaklarına.
Aramıyorsam seni bu akşam,
Hep aynı hikayeler dönüyor diye kulağımda.
Sevgilim, sen yine de unuttuğuma inanma,
Ayaklarım kopsa da, karıncalanan kalbimle koşuyorum sana.
Aşkım, hevesim, ölmediğime kanma.
Yaş kanadıkça yaşlanıyorum ben hayata.
Sana ayrılıkların ateşini gösterecekler yanma,
Ateş bile olsam okyanuslar saklıyorum sana.
Her şehrim, Aramıyorum diye Aramıyorum sanma,
Her şehrinde yurdumun, ellerimde mumla adımlıyorum uçurumlara.