Bir bahar günü, kararıyordu ışıklar
çelik namludan sızan barut, karışıyor iken kana
gökyüzü bir garip bakıyordu, daha hızlı dönüyordu dünya
ağrısı, sızısı ile düşüyor bir can daha toprağa!
Ne ilkti bu, ama olmalıydı son
bahar gününde düşmüştü yüreklere kor
ne olur kim olduğunu bilsem pia'nın
ellerini bir tutsam ölsem
böyle uzak uzak seslenmese
ben bir şehre geldiğim vakit
o başka bir şehre gitmese
otelleri bomboş bulmasam
Devamını Oku
ellerini bir tutsam ölsem
böyle uzak uzak seslenmese
ben bir şehre geldiğim vakit
o başka bir şehre gitmese
otelleri bomboş bulmasam