Demiştin ki
Fren yok ki sende!
Var, var da...
Zemin, sen olunca.
Tutmuyor, bir türlü!
Bir Güneşimiz var ya,
Hani olmasa, gölgelerimiz de olmayacaktı.
Biraz üstümüze gelince kaçtığımız,
Ve yoksa, duaya çıktığımız...
Kırmaz, gelir...
Aynı Yağmur misali!
Aşk, kaç kez gelir?
Ya da Aşk mı, bu sızlayan yaralar?
Gelip te acıtmadan gittiği olmuş mu?
Sevgi, adil dağıtılmış!
Karşılıksız sevmenin adı...
Aşk olsun!
Sen, benim olmayacaksın, belki...
Ama ben,
Seninim, çok zamandır.
Haydi, çıkart, beni senden,
Yarım kalırsın, istemem!
Ya bir iz ararım, senden.
Ya da olanı silmek.
Bildiğim tek şey varsa,
Hepsi, benle çelişmek...
Dönerken, yanımda sensizliğim vardı.
Özlem dolu, sonsuz bir boşlukta,
Hiç, benim olmayan seni,
Taşıdım, yüreğimde!
Bitense, bir zaman dilimi...
Unutmak, ne kadar yalan,
Alışamadım...
Dost kalalım,
Bitirelim, dediğin
O günden beri,
Dost, sırdaş,
Arkadaş...
Usulca silinmektesin, ufkumda,
Sus!
Hiç var mıydın? diye düşündürme beni...
Nasıl olsa gözden ırak, gönülden de değil mi?
Tekneler, hep hasret karaya, sularla sevişirken
Her gidenle, bir adım daha
Belki de sevmeyi seviyoruz,
Ve sevdikçe yükselen çıtalar var...
Belki de duvar olup dönüyor, bize...
Kim girebilirse artık, o duvarlardan,
Bir parça olup çıkıyor, kimbilir!
Ve belki de bir gün...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!