Elif gibi..
hep dik başlıydı kederim,
Lakin vav gibi boynu bükük kaldı cümlelerim,
İlgisiz alakasız kalmıștı şiirlerim,
Feryadımla aydınlandı ayın karanlığı, geceleri hiç sabah edemedim...
Ama'larımı astılar korkudan,
Fecir vaktinin nöbetçisi sızılar
Bir bekleyişe katran kara çaldılar
Bertaraf oldum vuslatın baharından
Yıkılsın yürekte böyle kehkeşanlar!
Yakınlarda bir uzaklara,
Söze kalem kırdım saatlerin yitmişliğinde,
Bahtın pusatlarına kalkan biçtim sensizliğin sessizliğinde.
Zamanın çelmesinden gam çukuruna düştüm,
Bilinmeze doğru gün sayarken hasretliğin diplerinde.
Aynı günleri saydırırken güneşe penceremden,
Unutursun..
Kulaklarında ezberlikleri bozunca şarkımız..
Notalar arasında sessizliğini kaybedince hayallerin..
Gün gelir sen de durulursun..
Gönül tahtlarına kurulursun..
Ama sen unut ki..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!