Namerttir Şiiri - Hasan Hüseyin Yılmaz

Yazık bunca emek verdiğim aşka
Bir daha yanından geçen namerttir.
Herkesten ziyade, herkesten başka
Gözlerine değer biçen namerttir.

Ben hiçmişim, oysa sen bende heptin
Sana verdiğim son şansı da teptin
Vefasız, yaşamak için sebeptin
Seni gönlüne yar seçen namerttir.

Bilsem öldürecek beni kederim
Bedelini canım ile öderim
Abı hayat olsa, yemin ederim
Bûsenden bir yudum içen nâmerttir.

Mâdem artık adım yok ezberinde
Yere batsın bitmek bilmez kibrin de
Çıkıp gelsen bile günün birinde
Sevinçten göklere uçan namerttir.

Ne umut bıraktın ne bende coşku
İçimde kalmadı ufacık kuşku
Sokaklara düşüp dilensem aşkı
Bir daha sana el açan namerttir.

Hasan Hüseyin Yılmaz