NAMERT MERT
Öyle bir zamanda çıktın ki karşıma,
Azrail’in tam kalk gidelim dediği an,
Seni görünce bırakıp kaçtım sana doğru,
Son bir şans daha verdim saf yüreğime,
Yenilecekte olsam mertçe kahpeliklere,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla