Namert Köprüsü Şiiri - Zikrettin Karaca

Meyletmem artık çok zor, güven koymadın Dünya
Namert e köprü oldun? yolsuzlar; geçti senden
Değiştirdin çevrini, sefa sürmek bir rüya?
Namert e köprü oldun? arsızlar geçti senden.

Keş-f, ederken görmüşler her yana döndüğünü
Eğreti bir temele ruhsatsız konduğunu
Eskiler hep söylerdi ne yalan olduğunu
Namert e köprü oldun, huysuzlar geçti senden.

Neden fan-i dediler, hiç arayıp sordun mu?
Kimleri memnun ettin yada mutlu gördün mü?
Hiç gönülden sevdin mi veya aşık oldun mu?
Namert e köprü oldun soysuzlar geçti senden.

Sende baki değilsin elbet sonun gelecek
Bir gönül yaptın ise o yanına kalacak
Kıyametin belki de bir melekten olacak
Namert e köprü oldun yüzsüzler geçti senden

Karaca der neferim, şaşkınım dünyam sana
Ne kadar nefret etsem düşkünüm dünyam sana
Sadece dargın değil küskünüm dünyam sana
Namert e köprü oldun nursuzlar geçti senden.

Zikrettin KARACA

Dost Kalemlerden

Verildiğince ömrün, yeyip içip yaşadın
Üçe beşe bakmadın, ötekini boşadın
Çok mu yordum ben seni, kalmadı mı haşadın
Nice veli, erenle, nurlular geçti benden....... N.Ocakcı

Yaratalı Rabbimizdönüp bakmadı sana
Sen onun kullarını kandırdın kana kana
Bir karaca bir arslan sana nasıl dayana
Namert e köprü oldun hayvanlar geçti senden...Ahmet Arslan hadimi