Namert Şiiri - Bilal Bütün

Yüca dağlar apak kar olanda
Ortada yolcu bırakan namert
Alıcı kuştan korkupta sığınanda
Kuşu korumazsa çalı namert

Kuş kafese atılmışsa
Er namerde satılmışsa
Bundan kendine bir hisse
Çıkartmaya çalışan namert

Er kılıcı aldığında
Biçmelidir çaldığında
Yiğit, yiğitçe öldüğünde
Ardınca ağlamayan namert

Kalem kalem olanda yazmazsa
Ocak ocak olanda yanmazsa
Ana doğurduğunda er olmazsa
Doğurduğundan utansın ana namert

Yağan karlar yaza kalmaz
Yeşil çimen güze kalmaz
El oğlundan oğul olmaz
Oğul sanıp kanan namert

Emmi dayısın unutup
Kendine başka yol tutup
Şeref haysite yutup
Ben erkeğim diyen namert

Her suyun yönüne akıp
Papağanın agzına bakıp
Kendi derdini unutup
El derdine yanan namert