Name 2 Şiiri - Cemal Çınar

Sevdiğim;
Bu gün ayrılığın dördüncü günü. Sen ne yaparsan yap unut beni demiştin. Görüyorsun işte seni hala unutamadım. Unutmak bir yana daha büyük bir aşk ve özlemle düşünüyorum. Kim demiş ayrılık sevgiyi, sevgiliyi, aşkı unutturur diye? Yalan, ayrılık sevgiyi de aşkı da azdırır, özlemleri arttırır. Sen unut beni dedikçe aksine sana daha çok bağlandığımı bilmiyorsun. Ya da biliyorsun da sevgim daha çok büyüsün, özlemim daha çok alevlensin istiyorsun. Ben de seni dinleyip, sevgimi, aşkımı daha çok yoğunlaştırıyorum. İstesem de istemesem de bu böyle.
Meleğim; gerçekten yıllar önce yüreğimde kıvılcım oluşturan o küçük kızı, seni çok özledim. Kaçamak bakışlarını, sana sevgiyle baktığımda takındığın utangaç yürüyüşünü, sesini, hiç dokunamadığım, dokunmaya kıyamadığım tenini, bedenini, bir ara mırıldanıp kestiğin yabancı şarkıdaki enfes sesini dayanamayacak kadar çok özledim. Aramızda çokça yaşadığımız sessiz sohbetlerimizi, kitap dergi alışverişlerimizi, yalnız kaldığımızda benden utangaç uzaklaşmanı, dargınlığını, küslüğündeki ikircikli sert tavırlarını, gözlerini, cana can katan gülümseyişini, gülümserken yanağında gül gibi açan gamzelerini yüreğim yanarak özlüyorum. Bana unut diyorsun. Kolay mı bu güzellikleri ve özellikle seni melek yapan tinsel güzelliğini unutmak, kolay mı? Kolay mı bana sunduğun unutulmaz dostluğunu, şefkatini, sevgini, yardımlarını unutmak, kolay mı? Yıllarca sensiz, yüreğimde kutsal bir emanet sayarak besleyip büyüttüğüm, her türlü kasırgaya, doluya, tufana karşı gözüm gibi sakındığım bir aşkı unutmak kolay mı? Kolay olsa da böyle bir aşkı unutmam, unutamam ben, bilesin. Seni seviyorum, ömrüm yettiğince seveceğim, sen unutmakta özgürsün unut, unutabilirsen.
Mutluluk, sağlık ve sevgiyle kal.