Sevdamın ebedi olmayacağını düşünmek
Canımı acıtıyor
Düşlerimin hayallerimin toparlanıp
Benden gitmesinden korkuyorum
Ruhum zamansız bir ölümü
Tatsın istemiyorum
Yaşamam için gerekli olan herşeyi
Kovdum bedenimden sana yer açmak için
Senin için kendimi sevmeyi öğrendim
Kaybolan benliğimi sende buldum
Sen benden gidersen yüreğimi
Usulca çıkarır bir kenara koyarım
Uyurum hiç uyanmadan ebediyen
Yüreğime kıyamam orada sen olduğun için
Aşkın bir ışık huzmesi gibi içime doluyor
Bana bu dünyada da cennetin olduğunu
Gösterdiği için ona minnet duyuyorum
Senin kadının olmak düşüncesi bile
Başımı döndürmeye yetiyor
Sevginin kutsallığı tüm bedenimi
Sarıp sarmalıyor
Söylediğin aşk sözleri yüreğimde birikiyor
Birer birer
Özlemin arttıkça sevdam kat kat büyüyor
Senden ayrı olmanın acısı
Buram buram içime çöküyor
Seninle yaşayan canları kıskanıyorum
Niye ben yanında değilim diye
Önüme çıkan tüm sevdaları
Görmezden geliyorum
Senin sevdanın yanında olmak
Mutluluk veriyor bana
Kendimi bir tek sana saklıyorum
Aşkım sevmesini bilmeyen yürekler
Bizim sevdamızdan utansınlar
Assınlar o yürekleri bir kuru ağaca
Her babayiğidin harcı değil
İki ayrı şehirde aynı sevdayı yaşatmak
Aşkına tutsak olmuş
Bu sevdalı kadının diyorki
Ben bu dizelerimdeki gibi
Cesur olmayı çok isterdim
Yanındayken dökmek için
Bu dilimin ucuna gelenleri
Ben sussamda hiç konuşmasamda
Sana olan büyük sevdamı
Gözlerimin anlatacağını biliyorum
18 ocak 2007 saat 16 40
Lamia CanayKayıt Tarihi : 19.1.2007 00:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aşkım sevmesini bilmeyen yürekler
Bizim sevdamızdan utansınlar
Assınlar o yürekleri bir kuru ağaca'
İnsan ne sevdaymış ama demekten kendini alamıyor, kaleminize sağlık..
TÜM YORUMLAR (3)