İlâ i Kelimetullâh için delisiyiz bu çağın
Dokuz tuğ yedi hilâl dalgalanan otağın
Leşini sereceğiz hınzır dölü potağın
Ölür iken illâ dedi katiyyen lâ demedi
Yetmiş kurşunu yedi lâkin harâm yemedi
İyi atlara doru, yiğide deli demiş
Vatansız kıriptoya, haine velî denmiş
Fikretmeyen kişinin vehâmet hâli denmiş
Duygusuz, hissiz gibi, neme lâzım demedi
Falakaya gerdiler lâkin harâm yemedi
Yâhûdî Yossi Kohen Mustafa kemâl diye
Türk başına çakıldı neden denmedi niye?
Çünki ateş attılar yangın çıkınca, köye
Beş bin sekiz yüz on altı; ya kabûl demedi
Kazıklarla çaktılar lâkin harâm yemedi
Mamak CE BEŞ koğuşunda işkencelere karşı
Yâ Allâh nidâsıyla titretti ferşi arşı
Sehpaya gider iken takip etti hak merşî
Dipçikle can verdi de es-selâmü demedi
Allâh Muhammed dedi lâkin harâm yemedi
Müslümanın müslüman gardaşı belî denmiş
Birbirine; izinsiz harâmdır malı denmiş
Ayasofyanın fetih günüdür Salı denmiş
Îdam sehpasında bile zikrederdi SAMEDÎ
Ülkücüler idâm yedi lâkin harâm yemedi
Sizin korktuğunuzdan bizler asla korkmayız
Bir Allâh’tan korkarız hiçbir şeyden ürkmeyiz
Ülkücü Alpereniz, İslâmiyet zâdeyiz
Zalim zulmünü etti bir ah bile demedi
Nice dayaklar yedi lâkin harâm yemedi
İSLÂMİ: zorladolar kıçımı şişe ile
Zorlatanlar bakarak güldüler neşe ile
Melek tuttuğu zaptı raptetti kaşe ile
NAMAZ’da dipçik yedi can verdi of demedi
Aç kalınca şükretti lâkin harâm yemedi
Kayıt Tarihi : 6.8.2020 22:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!