Namaz Ağacı... Şiiri - Yusuf Mansız

Membağını rahmetten alır buz gibi suyu
İçmesi çok lezzetlidir cennet mi ki huyu
Şırıl şırıl akıyor damarlar da ki duyu
Nefis havası esiyor kıl namaz ağacı

İnipte çıkıyorum yollarda daim zikrim
Her çeşmenin başında içiyor naçiz fikrim
Rampaları tırmanın iman esiyor nesrim
Ufuktan açılır güneşe namzet ağacı

Düşünde şahlanıyor poyrazın olur mekan
Selamlar veriliyor kurulur safta imkan
Nefis gıdalar akar şükrü eda et Furkan
Şanlı vatan toprağı, dönmüş Rabbe ağacı

Çoban katığı yapmış bekliyor namaz vakti
Sürüleri gütmek bekler yetişmez saati
Hücum ediyor soğuk bayır bekler taati
Şu köydeki insanlar bekler vakit ağacı

Hey amca müşkülüm var titrer alın soğuktan
Yol uzun ve kesif mecal kalmaz yorgunluktan
Devrilir mi vücudum aç susuz mahmurluktan
Savruluyor bedenim tutun vicdan ağacım

Allahım ne zor bir yol mahsunlaşmış yürekler
Kal aciz misin adam kilitlenmiş direkler
Nefse hoş mersiyeler yazılmamış hasretler
Rampa aşağı iner dua bekler ağacı

Arkadan esiyor mu Rabbim şükürler sana
Dizlerde takat yok ki mecalsiz zikir hala
Rabbim yardım et bana ulaşıp senden yana
Koparır yürekleri kökten söker ağacı

Ensemden akan nedir topuklarıma iner
Gözler pörtlemiş çıkar kalp atışları diner
Kollar kopmuş dermansız, parmak uçları titrer
Kesik nefes tükenmiş yıkmışlar kök ağacı

27 Aralık 2018 Yusuf Mansız