Namahrem Şiiri - Yusuf Işık 3

Namahrem

İç çekiyordu çocuk
Göğün boşluklarında
Göremediği düşlerini
Aradığını bilmeden
Elleri havaya öylece asılı
Her dokunuşunda
İnleyip duran
Yara bere dolu bedeniyle

Dünyalılar kulakları sağır
Gözleri kör
Sütten kesik memelere
Namahrem ayağıyla
Siyah bantlar çekip
Bilmiyormuşçasına
Bilmeyi de işlerine getirmeyen
Türlü dümenlerdeydiler

Sessizliğin sesinde
Akşam çökerken geceye
Mutluluğu şavkından belli ay
Yavaş yavaş yükselirken
Ait olduğu yere
Hava iyice ayaza çekiyor
Deniz üşüyüp duruyordu

Çocuğun yüreğinde
Vahşi tamtamlar çalarken
Akşam olup da
Batmaya can atan güneş
Hiç acele etmeden
Pırıl pırıl bir sabaha
Yüzünü gösteriyordu

İlk gelen balıkçılar
Çakıl taşlarına serili
Kucağında yakamozların
Dans eden ışıltıları asılı
Ellerinde
Can çekişip duran
Kocaman bir
Kılıç balığıyla
Gülümser bir çift
Göz buldular..2.2.23