Namağlup Şiiri - Emir Ali Açılan

NAMAĞLUP

Dönmek için bindim uçağa
Fakat inemedik günlerdir
Gökyüzü uzaklaşıyor durmadan
Geride bıraktığım şehir,
Daha yakın her zamankinden
Hayallerim çantama sığmamıştı
Bir kısmını evde bıraktım
Acaba unuttuğum var mı?
Hangisini almalıydım?

Uçak durmadan ilerliyor
Havada asılı kalıyoruz günlerce
Listemdeki müzikler tükeniyor
Islıkla bir şeyler çalıyorum
Hissizlikten korkuyorum
Hem de ölümüne korkuyorum...
Mavi daha anlamlı Siyahtan
Mavi düşüncelere sürüklüyor
Yokluğa değil,
Sonsuzluğa götürüyor...

Hani bir kız vardı
Düşünmekten vazgeçtiğin
Hani bir an vardı birlikte geçirdiğiniz
Sahnelere mahkum anıların vardı
Oyuncuların varlığına bağlı,
Oyunların vardı günaşırı oynadığın
Seyircisi olmayan oyunların
Sesler vardı çoktan yok olmuş
Sadece düşüncelerinde duyduğun
Cümleler vardı,
Onun ağzından dökülen,
Öyle anlatmıştın hepimize
Nerede onlar?
Evde unutmadın ya?

Alçalıyoruz yavaş yavaş
Kemer ikaz ışığı sönüyor
Çıkarılan kemerlerin sesi yankılanıyor
Benimki hala belimde
Bağlı olduğunu kontrol ediyorum
Kararlıyım çünkü,
Geri döneceğim.
Evde bıraktığım anılarım var pilot bey
Yaşamadığım zamanlar var hostes hanım
Geri dönüşüm zaruridir
Bir daha kalkmayacağım bu koltuktan!
İstanbul- Berlin arası uçup,
Asla inmeyeceğim
Bindiğim o son uçaktan!