Nam-ı Diğer Şiiri - Mustafa Suat Geleri

Görünen çok,lafı yok;
Zenginmiş.
Dedim,dilimde kaldı.
Yarım yiyip, yarım içti.
Yarım kaldı tedavisi;
galip geldi paracıklar.
Oysa,
Evi bahçe içinde;
bak, sanırsın yayla!
Arabası 74 model.
Gözü gibi bakmış,yeni gibi.
Ederi haylice şişkin.
Sat! Satmaz.
Ver! Vermez.
Aslında sen ben gibi de…
Farkı,
Karşısındaki evler; kiralığı,
bankadaki tasarrufu,
arsası,tarlası,
altınların altındaki yastığı…
Say işin buysa.
Kimi kimsesi yoktu.
Bir iki akraba,
Onlarla da küsmüş zaten.
Beklenmedik bir an,
Çat kapı sanki gelen koma.
Öldü.
Küsler geldi.
Namı diğer, hazırakonducular.
Keşke kendin yeseydin.
Evler, arsa oldu; müteahhitte.
Araba mı?
Parası cepte.
Kim bilir, arabası hangi elde?