Nalıncılar Yokuşu

Bir evde oturuyorum Gülşen bir evde
Sandım gözüm kapalı tuttum ben bu evi
Bir ev...Kutu gibi küçük sandık gibi küflü
Mutfağı rezil sergi... Dolap molap hak getire
Tas, tava,tencere, çatal saçılı orta yerde
Nisbet ediyo sanki Picasso segisine

Bir evde oyuruyorum Gülşen bir evde
Basiretim mi kapalıydı bilmem evi alırken
Bir lokma yemek dahi içimden hiç gelmiyor
Güneş ebedî küskün bir damla sızdırmıyor
Üç ampülü var şükür! Düşük voltaj yanıyor
Mutfağı Guantamano - ev sahibi Issac Sharon
Ramallahda tutsak olmuş Filistinli gibiyim
Yaser Arafat öldü, İntifâdâ olmuyor!

Gündüzü zâti akşam, akşamsa zifir gece
Gece, bilmem saymadım ulan kaç saat çekiyor
Dış kapısı alemünyum, o da kırık diş gibi
Parmaklığı ardından fırtınalar koşuyor
Otomat olsa bari inan olsun gam yemem
İki daireye tek saat taksimle su veriyor

Hele bir gerçek var ki demeye sıkılırım
Tuvalet artı banyo bir metrekare Hilton
Şofbeni elektrikli, hiç randuman yanıyor
Kafama suyu tutsam kıçım soğuk alıyor
Postmodern benim helâm kapıyı utanç sayan
Boşaltım anında -pardon- tüm mahalle duyuyor

Hayret bu nasıl iştir, galiba ben çıldırdım
Akıl dert yanarken gönül şiir yazıyor
Ne mübarek şu insan ölmüyor hiç ümidi
Trajedi koynunda hâlâ mizah satıyor

27.3.06 Kasımpaşa