Nalıncı Keseri Şiiri - Abdurrahman Özdemir

Ne yontarsın kendine nalıncı keseri gibi?
Kazandığını mı sanırsın? Be kültürlü serseri.
Sen o, o da sensin, anlamaz mısın bunu?
Verdiğin sana gelir, yonttuğun gider geri.

Nesnel-öznel hiç fark etmez, hepsinde budur kural.
Söylediğin yankılanır, gelir kulağına dolar.
Sözü kime söylediğinin artık ne önemi var.
Anla artık bunu dostum, etmesene dünyanı dar.

Kimse hayran değil inan, senin gözüne-kaşına.
Ben ben diyerek bir gün kalırsın yalnız başına.
Herkesin toplandığına bakma, ölünce musalla taşına.
Gömdükten sonra uğramazlar mezarının başına.

Maddenin zekâsını öğrenmektir gerçek bilgi.
İnsanın evrene kucak açışıdır mutlak sevgi.
Tüm varlıklara bir merhaba’dır içten ilgi.
Bunlarla arana çizme sakın, ince de olsa bir çizgi.

12. 9. 2000