Nalınada Mıhınada Şiiri - Tekin Bekar

Vay arkadaş; ne garip zamana rastladık,
İnsan insanlıktan çıkmış, iki ayaklı yaratık..!

Duygularda akıl yok, vicdanlar felç geçirmiş,
Nefret üste tepinirken, "sevgi" alta ezilmiş..!

Ahlak desen yalama, bilinçsizce savrulur,
Seytan çarpmışa döner, yamuldukça yamulur..!

Önde arkada yaprak, evden sokağa iner,
İtte utanma olsa!. Açık kıça don giyer..!

Her halt gelişir ilerler, çoğu kez işe yarar,
Geri giden insanlık, bokunda boncuk arar..!

Yükseliyor binalar, göğe değecek sanki,
Alçalırken insanlık, bir boka yaramaz ki..!

Hep bir telaş acele, zaman sabun gibi kayarken,
Bir tutam ot göstereni, efendimiz sayarken..!

Hırsızlar çalıyor, alkış tutulur çok tuhaf,
Naneyi yesede, her şeyden tutulur muaf..!

Yapanın yanına kâr, kalmamalı bedelsiz,
İstemem bir yudum su, içmesin şerefsiz..!

Öyle bir düzen bu, kuyunun dibi kuyu,
Nasılsa "su da bitti", gözlerin açık uyu..!