İçimde açan tohumlara her nefeste ölüm solur,
Kaburgalarımın boşluğunu
Gencecik çiçeklerin mezarlarıyla süsler oldum!
Kahrettim günden güne,
Her şeyden çok güvendiğim sevgimin:
Lanet okuduğum bir nefrete dönüşmesine.
Ben kendimi gerizler de bulup gök
Yüzünde yitirdim!
Kayıt Tarihi : 28.5.2018 03:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!